Feesten en feestdagen in Ecuador

Als eerste allemaal de beste wensen voor 2018! Wat mij betreft zijn de dagen weer voorbij gevlogen. Hoop dat iedereen een paar leuke feestdagen heeft gehad.

De laatste keer dat ik wat van me liet horen stond ik op het punt om de grens over te steken van Colombia naar Ecuador. Nou dar heb ik geweten!

Door alle moeilijkheden in Venezuela zijn er behoorlijk wat mensen die een beter leven of betere baan willen vinden in Ecuador. Dit resulteerde voor mij in het feit dat ik voor 2 lullige stempeltjes wel 5 uur in de rij moest staan! De situatie was zelfs zo bizar dat aan de Ecuadorse kant de rij eerst 1 rondje om het douanegebouw maakte voordat je binnen verder kon zigzaggen door de "Efetling"poortjes. Eenmaal aangekomen bij het loket was het dankzij mijn NL paspoort een kwestie van letterlijk alleen "Ola" zeggen en mijn paspoort laten stempelen.

Na de grens ben ik doorgereisd naar een plaats in het noorden van Ecuador met de naam Ibarra. Normaal gesproken is dit niet echt een plek om te stoppen als toerist maar dankzij mijn overtocht van Panama naar Colombia met de zeilboot heb ik een vriend leren kennen die mij wel onderdak wilde bieden. Dat dit van tevoren zou uitlopen in een enorm dikke houseparty in een studentenhuis had ik nooit gedacht maar het is wel gebeurd :D Dankzij de kater ben ik nog maar een dagje extra gebleven zodat ik ook nog wat van Ibarra heb gezien.

Dit was trouwens wel de moeite waard want na het oversteken van de grens veranderd het landschap dramatisch snel van tropisch en jungle-achtig naar een landschap met bergen en vulkanen. Dat is weer eens wat anders dan de overgang van Nederlandse netjes georganiseerde rijtjeshuizen naar de vrije-bouwboel in België :p

Na een dagje het landschap bekijken in Ibarra en afscheid nemen van het hele studentenhuis ben ik doorgereisd naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. Tijdens dit busreisje ben ik ook meteen de evenaar overgestoken en zit ik opeens op het zuiderlijk halfrond. Daar merk je trouwens weinig van behalve dat de dagen hier het hele jaar door (zomer of winter) even lang zijn. Lange zomeravonden, zoals wij die kennen, hebben ze hier dus niet.

Ondanks de leuke naam Quito vond ik de stad niet erg leuk (lees verschrikkelijk) De stad is namelijk erg grouw, grijs, een behoolijk afvalprobleem en een verkeersinfarct waar een cardioloog onwel van zou worden. Oja daar bovenop is het niet aan te raden om 's nachts door het oude centrum te lopen omdat de kans groot is je een gedeelte van je bezittingen moet afstaan of bijna op de vuist moet met een zwerver. Dat laatste over kwam mij bijna.

In het OV zie je iedereen ook met zijn rugtas op zijn buik lopen. Niet omdat dit modieus is, in tegendeel. Maar omdat je anders de kans loopt dat ze je tas opensnijden. Om meteen ook van een stereotype af te rekenen, niet alleen Roemenen zijn zakkenrollers. In een overvolle bus in de spits probeerde een Ecuadorse man het ook bij mij. Gelukkig voelde ik opeens een vinger die probeer mij telefoon uit mijn broekzak te pakken... Aangezien mijn Spaans niet al te best is, heb ik die man niet overgedragen aan de politie maar wel even de bus uitgeholpen bij de aankomende halte 10 seconden later.

Maar goed, Quito is dus niet mijn stad. Gelukkig zijn er ook in de nabije ongeving genoeg mooie plekken zoals de Cotopaxi vulkaan. Deze vulkaan is bijna een symmetrische kegel van 6000m hoogte en door zijn vorm is deze redelijk makkelijk te beklimmen tot aan de gletser op 5000m hoogte. Dit was een erg gave maar ook rare ervaring. Door dit hoogte verschil merk je namelijk dat het zuurstofniveau in de lucht behoorlijk lager is. Hierdoor gaat je ademhaling omhoog alsof je aan het hardlopen bent terwijl iemand je een hele stevige knuffel geeft. Als je dus niet rustig aan doet dan ga je dat vanzelf wel doen en dus schuifeld iedereen uiteindelijk als een "bejaarde" de Cotopaxi op. Maar het uitzicht op het toendra gebied is het meer dan waard!

Na het gedeeltelijk beklimmen van de Cotopaxi ben ik afgereisd naar een plaat met de naam Baños. Dit levert soms hilarische taferelen op aangezien dit ook badkamer of wc betekend.

Baños is trouwens ook de outdoorstad van Ecuador waardoor je er in de omgeving allemaal avontuurlijke activiteiten kan doen. Dit leek mij samen met de kerstdagen de ideale combi en gelukkig dachten mijn mede-hostelgenoten er ook zo over. Ik zal de foto's voorzich laten spreken maar onderandere zijn mountainbiken, raften, abseilen en motorrijden (eindelijk weer eens!) aanbod gekomen. Ook heb ik met deze groep een onvergetelijke kerst gehad waarbij 2 Italiaanse jongens 2 van de 3 keer voor ons hebben gekookt!

Helaas komt aan alles een eind en moest ik van deze groep afscheid nemen om nog wat te kunnen zien van Ecuador.

Na Baños ben ik met de bus verder gereisd naar het Quilotoa meer. Dit is een kratermeer met turquoise blauw water op een hoogte van 3500m. Dit meer bevindt zich in het Andres gebergte en de accommodatie is hier vrij basic maar goedkoop. Voor $25 dollar had ik 2 dagen onderdak incl. ontbijt en diner bij een lokale familie. Het huis werd alleen wel verward met 1 klein houtkacheltje terwijl het er 's avonds vriest. Gelukkig hielden de 5 dekens op mijn bed + mijn thermokleren me warm :D

In totaal ben ik hier 2 nachten gebleven waarbij ik 1 dag de tijd heb genomen om, om het kratermeer heen te hiken. Helaas sloeg het weer halverwege om waardoor ik eerst letterlijk (zeker niet figuurlijk) in de wolken liep maar daarna in de regen. Gelukkig had ik ook wel regenkleding meegenomen anders had ik flink ziek geweest.

Na deze korte periode de kou te hebben getrotseerd ben ik maar afgereisd naar de kust om daar oud & nieuw te gaan vieren. Dit heb ik om precies te zijn, gedaan in Montañita. Zeg maar het Lorett de Mar van Ecuador...

Dat klinkt trouwens misschien erger dan het lijkt want ik heb het er flink naar mijn zin gehad ookal miste ik wel een beetje de groep uit Baños. Oud & Nieuw vierden ze hier trouwens verrassend hetzelfde als bij ons. Ook hier steken mensen zelf vuurwerk af, soms iets minder verantwoordelijk dan NL. Maar ook hier doen ze een soort van nieuwjaarsduik maar dan precies om 24 uur en met surfplanken om de eerste golf te pakken. Moet zeggen dat dat gaaf was om te zien!

1 en 2 januari was het hele hostel behoorlijk brak van al het gefeest. Ondanks dat hadden de hosteleigenaren wel een taartje geregeld en werd er voor mij in het Spaans gezongen tijdens de lunch. Toch nog een beetje mijn verjaardag gevierd :)

Op dit moment zit ik trouwens op mijn grootste verjaardagskado te wachten want vanavond ga ik eindelijk, na 2 maanden alleen reizen, Dorien weer zien! Ik kan echt niet wachten!

We zien elkaar namelijk in Lima om daarna nog 2 maanden samen te gaan reizen door Peru en Bolivia.

Het volgende reisverslag is dus niet alleen van mij maar van ons samen!

Tot dan!!