In the middle of nowhere

Heeey! Daar ben ik weer dit keer vanuit het droge Alice Springs in het midden van Australiè. 2 dagen geleden ben ik aangekomen in Alice Springs na mijn tocht door de woestijn... Ik wilde eigenlijk meteen na mijn tour een stukje schrijven maar door alle feestjes, zweedse chicks en biertjes is er niet veel van terrecht gekomen.

Mijn vlucht van Nieuw-Zeeland naar Australie leek wel een eeuwigheid te duren. Eerst vanaf Christchurch naar Sydney (ik had wel een hele rij stoelen voor mezelf!!). En in Sydney moest ik dan bijna 12uur wachten op mijn volgende vlucht naar Darwin. Gelukkig had Ren uit Canberra een vrije dag van werk (Dat is het meisje wat ik heb leren kennen in Sydney toen ik net was begonnen aan mijn reis) en zij is naar Sydney gekomen. We zijn samen gezellig de stad in gegaan en hebben we gepraat over al mijn belevenissen die ik heb mee gemaakt sinds ik afscheid van haar had genomen in Canberra. Ook heb ik nog even mijn post kunnen ophalen. Rond 17uur heeft ze me weer afgezet bij het treinstation zodat ik de trein kon pakken naar het vliegveld en daar kon inchecken voor mijn volgende vlucht.

Na een vlucht van 4uur was ik eindelijk om 12uur s'nachts aangekomen in Darwin. Net zoals in Wellington was ik eigenlijk van plan om op het vliegveld s'nachts te slapen maar het vliegveld was zo achtelijk klein dat dat onmogelijk was. Dus maar het zelfde gedaan in Nieuw-Zeeland en een shuttlebus genomen naar het centrum van Darwin en daar maar een hostel genomen.

De volgende ochtend heb ik lekker uitgeslapen (wat ik wel heb verdient na 24uur wakker te zijn geweest) en ben ik pas in de middag de stad in gegaan. Dat viel eigenlijk best tegen. Het centrum stelde niet echt veel voor en de meeste dingen waren gesloten omdat het regenseizoen is en eigenlijk toch niemand in Darwin wil zijn. Ik ben wel in een winkel geweest waar ze digiridoo's verkochten en ik kreeg meteen les van de verkoper hoe ik geluid uit een digiridoo krijgt, en het lukte ook nog!! (stel je hier alleen niet teveel van voor :P)

Iets wat ik ook irritant vond aan Darwin is de "fantastische" lokale aberiginal bevolking die de hele dag nutteloos op straat rond hangt en elke pasant lastig valt om geld/alcohol/sigaretten te krijgen. Aberiginals krijgen namelijk van de australische overheid geld/onderdak/medische zorg als excuus wat er vroeger allemaal is gebeurt. Het resultaat hiervan is dat de meeste aberiginals niet werken en op straat rond hangen en al hun geld uitgeven aan drank/tabak en in sommige zelfs ook drugs.

In Darwin had ik het dus eigenlijk wel heel snel gezien en ik heb een 6daagse woestijntour geboekt om zo naar Alice Springs (precies in het midden van Australië) te reizen. Ik had ook de bus kunnen nemen maar het nadeel van de bus is dat deze non-stop naar Alice Springs rijdt zonder dat je eigenlijk iets ziet van de omgeving.

Op 13 februari vertrok ik om 5uur (voor mij veeel te vroeg ;)) met de tour. Gelukkig waren er nog 10 andere gezellig backpackers mee (+2 oude engelse oma's die niet zo gezellig waren). Op de eerste dag zijn we gestopt in Katherine Gorge national park. Hier hebben we een wandeling gemaakt naar een meertje en een waterval waar we hebben gezwommen. Dit was echt heel gaaf want het water was echt enorm helder en overal om je heen had je rotsen en tropische planten. S'avonds zijn we naar het plaatsje Katherine gereden waar we verbleven in het kamp van de tourorganisatie.

De volgende dag stond een roadtrip van 700km op het menu. Dat klinkt trouwens erger dan het is want je raakt echt gewend aan de enorme afstanden als je hier een tijdje rondreist. Onderweg zijn we gestopt in een plaatsje in the middle of nowhere met de naam Daly Waters. Dit was echt een vaag gehucht. Het enige wat ze namelijk hebben is een pub en 3 huizen waarvan er 2 leeg staan. De pub is een soort toetistische atractie geworden omdat iedereen die er is geweest iets achter laat. En dat spijkeren ze dan vervolgens aan de muur. Het resultaat hiervan is dat hele muren vol hangen met ID-kaarten, visitekaartjes, kledingstukken (zelfs ondergoed), pasfoto's, vlaggen en weet ik veel wat nog meer voor zooi. Het meest bizare vond ik nog wel dat er een bord van de ANWB met de tekst: "erkende camping" hing. Wie neemt dat nou mee als je naar Australië gaat!?

Op de 3e dag van de tour zijn we weer "lekker" vroeg op gestaan omdat we weer zo'n 700km moesten rijden voordat we in Alice Springs zouden. Onderweg zijn we gestopt bij de "Devil Marbles". Dit zijn enorme rotsen waarbij het lijkt alsof ze elk moment om kunnen vallen... die kans is trouwens erg klein want volgens onderzoekers staan ze er al duizende jaren. Toen we weer verder wilden, starte de bus alleen niet... Ik weet nog steeds niet of dit een grap was van onze buschauffeur maar na 50meter aanduwen starte de bus gelukkig weer wat ook wel weer een hilarisch gezicht gaf.

Na weer vele kilometers zijn we eindelijk aangekomen in Alice Springs. Hier hebben we allemaal ingecheckt in ons hostel. Ik deelde mijn kamer met 2 duitse gasten en 1 engelse gast van mijn bus. Toen we onze kamer binnen kwamen hebben we meteen kennis gemaakt met onze nieuwe roomies... 2 zweedse chicks, Anna en Emma. Dat alleen al is perfect maar ze vertelde ons ook dat ze iemand zochten om met hun mee te rijden naar Perth begin Maart. Dit omdat maar 1 van de 2 een rijbewijs heeft en ze nog iemand zoeken die kan auto rijden. En laat ik nou toch godzijdank een rijbewijs hebben en ook rond die tijd naar Perth reizen!! Wat is het leven soms toch verschrikkelijk :P

Maar goed zover is het nog niet want de volgende ochtend zou ik al weer vertrekken voor het 2e deel van mijn tour en daarna zou ik pas weer terug komen naar Alice Springs. Dus de volgende ochtend weer vroeg op om verder te reizen. De groep in de bus was iets anders omdat het eigenlijk 2 aparte tours zijn die ik na elkaar heb geboekt. Gelukkig was ik niet de enige die dat had gedaan en ik zat samen in de bus met een Iers stelletje, Mick en Triona, 1 engelse gast, David en 1 engels meisje, Sherry die ik al kende van de tour naar Alice Springs

Die ochtend vertrokken we naar Yulara national park zo'n 4 uur rijden van Alice Springs. In dit park staat namelijk Ayers rock en nog een paar andere ongelovelijk gigantische rotsen. Het enige hele grote nadeel van dit mooie stuk van Australië is dat het hier sterft van de vliegen. En dan bedoel ik niet van die vliegen zoals in Nederland maar meer van die vliegen die je ziet bij hongerige kindjes uit Afrika op de televisie. Die fijne beesten die proberen in je oren/neus/ogen te komen, echt verschrikkelijk goor en irritant!! Ze hebben hier dan wel weer een oplossing voor gevonden, een vliegennetje. Dit is een netje wat je over je hoofd draagt zodat vliegen niet in je gezicht komen. Het ziet er niet uit maar het ziet er ook wel weer heel grappig uit als je busladingen vol toeristen ziet met netjes op hun hoofd. Het eerste uur heb ik geprobeerd om er niet bij te lopen als een maffe toerist maar het is gewoon onmogelijk! Die beesten blijven je maar lastig vallen dus uiteindelijk liep ik ook met zo'n ding op mijn kop.

In het national park hebben we een wandeling gemaakt wat echt heel erg mooi was (ondanks de vliegen) en s'avonds hebben we de zon onder zien gaan bij Ayersrock wat ook een mooi gezicht is. Het enige wat wel een beetje jammer hieraan is, is dat je op een parkeerplaats staat met busladingen vol krijsende japaners en koreanen.

De volgende dag zijn we weer vroeg opgestaan (je zou bijna denken dat ik er gewend aan raak, niet dus) om de zonsopgang te zien bij Ayersrock. Ook dit was spectaculair en bijzonder maar ook weer het zelfde probleem als de zonsondergang, japaners en koreanen.

Hierna hebben we ook nog een wandeling gemaakt om Ayersrock heen wat wel speciaal voelde. Ayersrock is namelijk een enorme grote rots (bijna niet te verbeelde hoe groot) in een vlakke woestijn met niets in de wijde omgeving.

Later die dag zijn we weer verder met de bus vertrokken omdat we op de laatste dag naar Kings Canyon zouden gaan maar ook dat was nog iets van 3uur rijden. Onderweg hebben we een paar keer een tankstop gemaakt om de bus vol te gooien met diesel. Bij de laatste stop heb ik onze buschauffeuze/tourguide, Jane geholpen nog een jerrycan "diesel" in de bus te gooien. Vervolgens zijn we weer verder gereden en na een half uur kwamen we aan bij een camping waar we zouden verblijven de rest van de dag. En precies toen we de camping opreden kapte de bus ermee... wat is er nou gebeurt, de jerrycan waarvan wij dachten dat het diesel was, was eigenlijk water... oeps! Gelukkig was dit nog 1 van de beste plaatsen om pech te krijgen omdat we nu 50meter van een zwembad vandaan waren en vandaag toch niet meer verder hoefde te rijden. (Ik heb achteraf te horen gekregen dat het €1000,- kost om de bus terug te slepen naar Alice Springs en nog eens €500,- kost om de motor te reparen. Voor de duidelijkheid dit betaald het tourbedrijf, ik niet ;))

De volgende dag zijn we met een ander bus naar Kings Canyon gereden. Ook dit was weer een schitterend uitzicht. Eigenlijk is het gewoon niet eerlijk hoe mooi de natuurlijk hier is vergeleken met Nederland. Kings Canyon is een soort bergachtig gebied met enorme afdalingen en ravijnen waar je tussen door kan lopen. Aan de schaduw kant van de canyon was ook een klein meertje waar we nog met ze alle in hebben gezwommen.

Aan het eind van de middag zijn we weer terug gereden naar Alice Springs en hebben we met de hele groep gegeten en wezen stappen. Dit was enorm gezellig en leuk. En aan het einde van de avond heeft iedereen zijn telefoonnummer uitgewisseld in de hoop dat we elkaar nog ergens tegen komen in Australië of ergens anders, je weet maar nooit het is een kleine wereld.

De volgende dag belde Jane (de tourguide van de jerrycan) of ik zin had om bij haar thuis te komen zwemmen. Dat hoef je natuurlijk maar 1 keer te zeggen! En ik heb de hele dag een beetje rond gedobberd in het zwembad van Jane (wat enorm groot was) samen met David en Sherry die ook mee waren op de woestijntour.

Gisteren hebben we eigenlijk precies het zelfde gedaan maar we zijn ook nog naar de school of air en het hoofdkwartier van de flying docters gegaan. De school of air was eigenlijk toch wel 1 van de meest bizarre dingen die ik heb gezien hier in Australië. Het is namelijk een school die les geeft aan kinderen via internet in afgelegen dorpen en boerderijen omdat ze daar geen scholen hebben. Het is maar goed dat ik nooit op deze manier les heb gekregen want ik zou veel te vaak spijbelen en mijn huiswerk niet maken :D.

Vandaag heb ik eigenlijk niks gedaan omdat ik veel te moe was van al mijn avonturen van de afgelopen dagen en ik dit enorm lange stuk moest typen om jullie op de hoogte te houden (wat ik trouwens graag doe ;))

Morgen gaat het grote avontuur weer verder en pak ik de bus naar Cooper Pedy dit is een mijnstadje midden in de woestijn waar het zo warm is dat mensen onder de grond leven. Het is 9uur rijden vanaf Alice Springs maar dat overleef ik vast wel. In Cooper Pedy verblijf ik een paar dagen en dan reis ik door naar Adelaide wat aan de zuidkust van Australië ligt. Hier kom ik dan Anne en Emma (de zweedse chicks)weer tegen zodat ik met hun mee kan rijden naar Perth. Ik kijk er nu al naar uit :P.....

Oja en ik heb mijn filmpje van mijn bungiejump ook eindelijk geupload dit is het adres: http://www.youtube.com/watch?v=1dMGziPoFwo

Tot de volgende keeer!!